- pl
- en
Ur. 1982
Bycie artystką performance jest dla mnie koniecznością. Performance postrzegam jako „pośrednika” pomiędzy sztuką a rzeczywistością. Pośród nieograniczonych możliwości i sposobów kreacji poszukuję najmniejszego wspólnego mianownika dla ludzi. Granice pomiędzy artystą a publicznością nie istnieją: luka pomiędzy nimi jest materiałem twórczym. Moim celem jest zareagować: kontekst, miejsce i czas, w którym powstaje praca to materiały, z którymi pracuję. Moją pracę mogę zaplanować, lub wyłącznie reagować na daną sytuację. Materiały, których używam są często zbierane w miejscu, w którym się znajduję – niezależnie, czy chodzi tu o przedmioty materialne czy o wiedzę. Zaczynam gromadzić wrażenia, dni czy tygodnie przed performance’m i używam ich jako słownika możliwości. Fascynacja, jaką budzi widok ciężkiej pracy, jest jednym z głównych źródeł mojej sztuki. Wykonywane przeze mnie performance to często męczące działania fizyczne, które prowadzą mnie do granic możliwości fizycznych, czasu, misji. Innym źródłem mojej sztuki jest świat dzieci – z jednej strony ich umiejętność reagowania bezsensownymi działaniami, a z drugiej – manipulowania sytuacją poprzez wprowadzanie nowych zasad. Najsilniejszym doświadczeniem świata dorosłych jest sytuacja przetrwania. Jeśli chodzi o mnie, czuję się wyróżniona, że dane jest mi przeżyć w kontekście artystycznym i zajmować się napięciem, jakie istnieje pomiędzy potrzebną pracą fizyczną a zbędnym działaniem poetyckim.