Ksenia Telepova

Ur. 1988, Cuba

Ukończyła filozofię na Ural State University w Yekaterinburgu oraz Uniwersytecie Humbolta w Berlinie.

Istnieją dla mnie pewne podstawowe chwile, które definiują moje działania w sztuce. Kieruję się zasadą uczciwości i szczerości. To one są punktem wyjścia i motywacją dla mojej twórczości. Tematy, które mnie interesują, to zdarzenia, które stają się centralnymi punktami dla pamięci; doświadczenia życia codziennego i odczuwanie chwili obecnej. Jestem przekonana, że człowiek jest istotą samotną, niezdolną do przekroczenia granic samego siebie. Z jednej strony nieustannie zmagam się z tym odczuciem próbując dowieść, że człowiek jest otwartym „systemem”. W związku z tym w moich działaniach kieruję się ciałem, które jest dla mnie głównym źródłem samopoznania i zawiera w sobie moje otoczenie. Słucham mojego ciała; uważam je za najuczciwsze z narzędzi i używam go jako punktu odniesienia. Uważna i skupiona, odczuwam wszystko skórą, każde zetknięcie z tym, co żywe lub pozbawione życia. Ciało jest dla mnie reaktywne w tym sensie, że wyłapuje zewnętrzne sygnały i odpowiada na nie. Moim zadaniem jako artystki jest nie przegapić tych reakcji i jednocześnie je zapisać. Z tego właśnie powodu moim głównym środkiem wyrazu jest performance. Z drugiej strony, kieruję się moimi odczuciami, pozostaję w ciągłej izolacji analizując siebie samą. Ale zajmuje mnie analiza codziennych zdarzeń, tego, co dzieje się nagle i niespodziewanie. Za pomocą sztuki staram się uwidocznić wszystko, co znajduje się w moim środowisku; zmuszam to, co mnie otacza, by zaistniało i zostało odkryte. Wymagam od świata, aby był, aby ożył; świat wypełniony najmniejszymi i najbardziej nieistotnymi tematami i zjawiskami; same drobne rzeczy, takie jak nitka na kurtce sąsiada w metrze, wyrzucone skrawki papieru, złamana gałąź drzewa, szelest suchych kwiatów, niebo zasnute szarymi chmurami na wiele dni, czy sukienka w szafie, zaspy śnieżne, podarte pończochy, rzęsa, która wypadła, rzucone od niechcenia słowo. Wszystkie te fakty i wydarzenia – zazwyczaj uważane za mało ważne – istnieją w mojej sztuce.
[KT]

Przejdź do listy artystów